محققان استرالیایی می گویند؛ صبحانه پرپروتئین به جلوگیری از چاقی کمک می کند

به گزارش یسکافه، یک مطالعه نشان داده است گرسنگی پروتئینی می تواند سبب پرخوری غذاهای بسیار فرآوری شده و چاقی شود.

به گزارش یسکافه به نقل از مهر به نقل از مدیکال نیوز، محققان ارتباط بین مصرف پروتئین و دریافت کالری را بررسی کردند.
آنها ارتباطی بین مصرف کمتر پروتئین و دریافت کالری بیشتر از چربی ها و کربوهیدرات ها پیدا کردند که امکان دارد خطر چاقی را افزایش دهد.
چاقی با بعضی از دلایل اصلی مرگ زودرس و قابل جلوگیری از جمله بیماری قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع ۲ و سرطان مرتبط می باشد.
برای نخستین بار در سال ۲۰۰۵، فرضیه اهرم پروتئین (PLH) عنوان شد. این نظریه بیان می کند که اگر نیاز بدن به مصرف پروتئین برآورده نشود، مصرف چربی و کربوهیدرات افزایش خواهد یافت و با کاهش سیگنال های سیری، مصرف غذا را زیاد می کند.
مطالعات نشان داده است که با کاهش دریافت درصد انرژی از پروتئین در رژیم غذایی، نرخ چاقی افزایش پیدا کرده است.
اخیراً محققان داده های سلامت جمعیت را برای درک رابطه بین مصرف پروتئین و چاقی تحلیل و بررسی کردند.
آنها به ارتباط بین دریافت پروتئین کمتر در نخستین وعده غذایی در روز و دریافت کلی غذا در طول روز پی بردند.
محققان داده های حاصل از بررسی ملی تغذیه و فعالیت بدنی ۲۰۱۱-۲۰۱۲ از اداره آمار استرالیا را تحلیل و بررسی کردند که شامل داده های ۹۳۴۱ نفر با میانگین سنی ۴۶.۳ بود.
آنها همینطور خاطرنشان کردند کسانی که در نخستین وعده غذایی خود پروتئین کمتری مصرف کردند، غذاهای بسیار فراوری شده بیشتری در طول روز مصرف کردند.
پروفسور «دیوید راوبنهایمر»، نویسنده مطالعه و رئیس بخش تغذیه از دانشگاه سیدنی استرالیا، اظهار داشت: «مطالعه ما نشان داده است که خوردن وعده های غذایی کم پروتئین در اوایل روز، منجر به مصرف بیش از اندازه انرژی (چربی و کربوهیدرات) می شود.»
وی در ادامه می افزاید: «اگرچه افرادی که صبحانه های کم پروتئین مصرف می کنند، تمایل دارند پس از آن وعده های غذایی پروتئین بیشتری (در ناهار و شام) انتخاب کنند، اما آنها کاملاً شروع کم پروتئین را جبران نمی کنند.»
به گفته محققان، پروتئین سرعت هضم و جذب قندها و کربوهیدرات ها را از غذاهایمان می کاهد، درحالی که چربی هم همین کار را انجام می دهد. اگر صبحانه ای بخوریم که سرشار از غذاهای بسیار فرآوری شده یا شیرین باشد، آن غذاها را به سرعت هضم و جذب می نماییم.
در نتیجه سطح انسولین ما به سرعت بالا می رود و سبب می شود سلول های ما قند (گلوکز) را خیلی سریع از خون خارج کنند، که منجر به کاهش سریع سطح قند خون می شود و می تواند سبب شود باردیگر احساس گرسنگی نماییم و این وضعیت اشتها را تحریک می کند، حتی اگر «واقعاً گرسنه» نباشیم.