بررسی موارد اخیر شیوع بیماری و عوارض آن؛ آبله میمونی برای چه افرادی خطرناک تر است؟

یسکافه: با افزایش موارد مبتلاشدن به آبله میمونی در خارج از آفریقا، مقامات بهداشت عمومی کشورها از ردیابی بیماران آلوده به این ویروس، ایزوله و واکسیناسیون هدفمند برای مهار هرچه بیشتر این بیماری استفاده می نمایند.
به گزارش یسکافه به نقل از سازمان جهانی بهداشت، حالا این پرسش مطرح است که آیا باید از افزایش شیوع بیماری آبله میمونی در کشورهای مختلف احساس نگرانی بیشتری داشته باشیم و این که این بیماری تا چه حد می تواند جدی باشد و جان افراد به خطر بیاندازد؟
اگر بخواهیم بطور واضح به این پرسش پاسخ بدهیم باید بگوییم که آبله میمونی، کووید دیگری نیست و برای مهار شیوع آبله میمونی هنوز هم به قرنطینه نیازی نیست.
با این حال، این یک شیوع غیرمعمول و بی سابقه از بیماری آبله میمونی است. متخصصان این بیماری، کاملا غافلگیر شده اند و زمانیکه یک ویروس رفتار معمول خودرا تغییر می دهد نگران کننده می شود.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی سازمان جهانی بهداشت، در بیشتر موارد، علایم بیماری آبله میمونی در عرض چند هفته خود به خود از بین می روند با اینحال این بیماری در بعضی افراد می تواند منجر به عوارض پزشکی و حتی مرگ شود.
نوزادان، کودکان و افرادی که دارای نقص سیستم ایمنی هستند ممکنست در معرض خطر مبتلاشدن به نوع شدید بیماری و حتی مرگ ناشی از آبله میمونی باشند.
همچنین از عوارض آبله میمونی می توان به بروز عفونت های پوستی ثانویه، ذات الریه، گیجی و مشکلات چشمی اشاره نمود.
آمارهای پیشین از کشورهای درگیر با این بیماری نشان میدهد که در گذشته بین یک تا ۱۰ درصد افراد مبتلا به آبله میمونی جان خودرا از دست داده اند.
در عین حال توجه به این نکته نیز لازم است که میزان مرگ و میر در مناطق مختلف ممکنست به سبب برخی از عوامل مانند میزان دسترسی به مراقبت های بهداشتی متفاوت باشد.
زیستگاه طبیعی این ویروس، حیوانات وحشی هستند که در حقیقت تصور می شود جوندگان باشند تا میمون ها. فردی در جنگل های استوایی غرب و مرکز آفریقا با یک موجود آلوده تماس پیدا می کند و موجب می شود ویروس در میان گونه ها جهش یابد. بثورات پوستی ظاهر می شود، سپس تاول می زند و پوسته پوسته می شود.
اما هم اکنون این ویروس خارج از زیستگاه معمول خود قرار دارد و در تلاش برای بسط یافتن است. در چند ماه اخیر برای نخستین بار این ویروس در افرادی یافت می شود که هیچ ارتباط واضحی با غرب و مرکز آفریقا ندارند.
پروفسور “سر پیتر هوربی”، مدیر مؤسسه علوم همه گیری دانشگاه آکسفورد در این زمینه اظهار داشت: در موقعیت بسیار جدیدی قرار داریم که حیرت انگیز و نگران کننده است. این، کووید دوم نیست اما باید به درستی اقدام نماییم تا از نفوذ بیشتر ویروس جلوگیری نماییم؛ این چیزی است که واقعا می خواهیم از آن اجتناب نماییم.
آبله میمونی چه علائمی دارد و چگونه سرایت می کند؟آبله میمونی مشابه به آبله مرغان است اما شدت و سرایت پذیری آن کمتر است. تب، سردرد، ورم، درد عضلانی، احساس خستگی، بروز بثورات پوستی خصوصاً روی صورت، دستها و پاها همچون علایم آنست.
به گزارش شبکه خبری بی بی سی، این بیماری بوسیله تماس نزدیک با حیوان یا فرد آلوده و لمس اشیاء مورد استفاده بیمار منتقل می شود. همین طور واکسن آبله مرغان و مصرف داروهای ضد ویروسی می تواند به تسکین علایم بیماری آبله میمونی نیز کمک نماید.
بررسی موارد اخیر شیوع آبله میمونیبا افزایش شیوع بیماری آبله میمونی در بعضی از کشورها، کارشناسان و متخصصان حوزه پزشکی درحال جمع آوری شواهد بیشتری درباره ی چگونگی ابتلای افراد به این بیماری و علایم معمول آن خصوصاً در مورد اخیر شیوع آن در کشورهای خارج از قاره آفریقا هستند.
با گذشت چندین ماه از شیوع جهانی آبله میمونی واضح است که این بیماری عمدتاً مردانی را که با مردان دیگر رابطه جنسی داشته اند، مبتلا می کند.
به گزارش یسکافه به نقل از ایسنا، آبله میمونی ده ها سال است که در چندین کشور آفریقایی وجود داشته است با اینحال برخلاف موارد قبلی شیوع این بیماری در این قاره، حالا این ویروس در خارج از آفریقا عمدتا بوسیله تماس جنسی منتقل می شود.
مطالعات اخیر تایید کرده است که حدود ۹۹ درصد از موارد مبتلاشدن به آبله میمونی در ایالات متحده تا حالا در بین مردانی بوده است که با مردان دیگر رابطه جنسی داشته اند و این آمار منجر به مطرح شدن سوال در این خصوص شده که آیا این شیوه، تنها راه انتقال ویروس آبله میمونی است؟
مجله پزشکی “لانست” بتازگی در این مورد گزارش کرده است: داده های مطالعه ما شواهدی را تقویت می کند در خصوص این که تماس پوستی در این نوع رابطه فیزیکی، مکانیسم غالب در انتقال آبله میمونی است و بنظر می رسد این مشاهدات، ایده تعدادی از متخصصان در خصوص انتقال این بیماری بوسیله هوا را نیز تضعیف می کند.
به گزارش نشریه دِ استار، دو علامت مهم این بیماری عبارتند از “تب اغلب همراه با دردهای عضلانی” و “ضایعات پوستی” هستند با اینحال بررسی های جدید نشان میدهد که علایم آبله میمونی در شیوع فعلی این بیماری کمی نسبت به علایم آن در شیوع های قبلی در آفریقا متفاوت می باشد.
به گفته متخصصان، علت این تفاوت احتمالاً نوع انتقال این بیماری است که در کشورهای خارج از قاره آفریقا اندکی متفاوت می باشد.
چه کسانی در معرض خطر مبتلاشدن به آبله میمونی هستند؟افرادی که با فرد مبتلا به آبله میمونی زندگی کرده یا با وی تماس نزدیک دارند و همین طور افرادی که در تماس با حیواناتی هستند که ممکنست به این ویروس آلوده شوند، بیشتر در معرض خطر مبتلاشدن به این بیماری هستند. کارکنان بهداشتی نیز می بایست در هنگام مراقبت از بیماران آبله میمونی اقدامات بهداشتی پیشگیرانه را بمنظور عدم مبتلاشدن به این بیماری رعایت نمایند.
افرادی که در مقابل آبله واکسینه شده اند ممکنست در مقابل آبله میمونی نیز ایمنی نسبی داشته باشند با اینحال بعید است جوانان مقابل بیماری آبله واکسینه شده باشند برای اینکه واکسیناسیون آبله در بیشتر مناطق جهان بعد از ریشه کنی آن در سال ۱۹۸۰ میلادی متوقف گردید.
همچنین افرادی که مقابل بیماری آبله واکسینه شده اند نیز می بایست اقدامات احتیاطی و پیشگیرانه سفارش شده را برای صیانت از خود و دیگران انجام دهند.

منبع: یسکافه