کاهش تشنج در صرع و آلزایمر با کمک اسپری بینی

یسکافه: خراسان رضوی دانشمندان گزارش کرده اند پپتید جدید به وجود آمده توسط دانشمندان، مکانیسم طبیعی مغز را برای مساعدت با پیش گیری از تشنج و صیانت از نورون ها در مدلهای تحقیقاتی آلزایمر و صرع تقویت می کند.
به نقل از یورکالرت، کوین وانگ، نورو فارماکولوژیست و مدیر موسس برنامه کشف درمان آلزایمر در کالج پزشکی جورجیا در دانشگاه آگوستا آمریکا می گوید: پپتید A۱R-CT که توسط دانشمندان بتازگی تولید شده است (پپتیدها زنجیرهایی از اسیدهای آمینه است که سبب ساخت پروتئین می شود) این توانایی را دارد که بوسیله اسپری بینی مورد استفاده قرار گیرد.
این دارو نویدبخش کاهش فعالیت الکتریکی کنترل نشده بعد از لطمه یا سکته مغزی است که بیش از نیمی از افراد مبتلا به آلزایمر را تحت تاثیر قرار می دهد.
وی بیان می کند: این واقعیت که پپتید می تواند بوسیله بینی منتقل شود، نشان دهنده ظرفیت این محصول به عنوان دارویی نجات بخش برای مقابله با تشنج است.
وانگ توضیح می دهد: پپتید A۱R-CT با مهار نورابین، پروتئینی که مکانیسم صیانت از خودرا تضمین می نماید، تحریک پذیری بیش از اندازه نورون ها که مختل کننده ارتباط عادی بین نورون هاست و سبب تشنج می شود را کم می کند. پپتید جدید تولید شده توسط آدنوزین فعال می شود که یک ماده شیمیایی است و بیشتر در مغز توسط سلول های گلیال حامی نورون در پاسخ به تحریک پذیری بیش از اندازه ایجاد می شود.
وانگ می گوید: این دارو یک گیرنده قوی برای متوقف کردن نورون هاست و فعالیت الکتریکی را که می تواند منجر به ضربان قلب نامنظم شود، می بندد.
آلزایمر اغلب با تشنج هم راه است برای اینکه تجمع خاص پروتئین های آمیلوئید و تاو در مغز ارتباط بین نورون ها را مختل می کند و موجب افزایش استرس اکسیداتیو و التهاب ناشی از آن می شود. در پاسخ به این تغییر نورون های مغز می توانند بیش از اندازه برانگیخته شوند. در آلزایمر بخش های زیادی از مغز معیوب می شود همین طور تشنج می تواند پیش از زوال شناختی در آلزایمر رخ دهد و بطور قطع در مبتلاشدن به این بیماری دخیل است.
به نظر می رسد فعال سازی این گیرنده توسط پپتید جدید یک هدف درمانی منطقی برای تشنج باشد اما از آنجا که این فعال سازی در سراسر بدن بسیار فراگیر است، احتمال بروز عوارض جانبی در قلب، ریه ها و کلیه ها در صورت مصرف آن وجود دارد.
وانگ اظهار نمود: این واقعیت که نورابین بیشتر در مغز وجود دارد، به این معنا است که تغییر فعالیت آن نباید تاثیر بالقوه ای برای تغییر مستقیم فعالیت گیرنده A۱ در بدن داشته باشد. نورابین یک ترمز است بدین سبب کار زیادی انجام نمی دهد اما حالا باید آنرا حذف نماییم تا قدرت A۱ آزاد شود بنا بر این پژوهشگران شروع به ایجاد پپتیدی کردند که می تواند با گیرنده A۱ و تعامل نورابین تداخل داشته باشد و از این طریق مزایای محافظتی طبیعی و کاهش تشنج را بیشتر کند.
فعال سازی گیرنده A۱ با تعدیل کانال های یونی حالت برانگیختگی نورون ها را می کاهد همین طور موجب کاهش انتشار گلوتامات، یک انتقال دهنده عصبی تولید شده توسط نورون ها و محرک نورون ها می شود. علاوه بر این، با ایجاد مقداری محافظت در مقابل اکسیژن و ذخایر خون ناکافی که ممکنست در صورت لطمه رخ دهد، مزایای بیشتری برای نورون ها فراهم می آورد.
اکنون دانشمندان نشان داده اند که مهار نورابین با کاهش مستقیم آن یا با پپتید آن، موجب افزایش فعالیت A۱ برای کاهش فعالیت الکتریکی بیش از اندازه در مغز می شود. پژوهشگران نشان دادند که این پپتید هم در مدل موش مبتلا به صرع شدید و هم در مدل موش مبتلا به آلزایمر در تشنج تاثیر دارد و زمانی موثر است که بطور مستقیم به مغز یا بوسیله اسپری بینی تزریق شود.
دانشمندان تصمیم گرفتند جهت بررسی کامل فواید بالینی پپتید، به ارائه اسپری بینی فکر کنند. آنان پاسخ قوی مشابهی را در هر دو مدل تشنج و آلزایمر پیدا کردند.
با نگاهی بیشتر به تاثیر هدف قرار دادن نورابین، پژوهشگران دریافتند که موش های مبتلا به کمبود نورابین بطور قابل توجهی تشنج کوتاه تر با شدت کمتر داشتند و همه آنها زنده ماندند. آنهایی که سطح نورابین طبیعی داشتند، تشنج هایی را تجربه کردند که تا ۳۰ دقیقه طول کشید و حدود ۱۰ درصد از موش ها مدت کوتاهی بعد از آن از بین رفتند. مسدود کردن گیرنده A۱ منجر به تشنج شدیدتر در موش های فاقد نورابین شد و میزان مرگ ومیر را به بالای ۵۰ درصد افزایش داد.
تشنج های صرع بعد از یک لطمه مغزی تروماتیک، سکته مغزی که یک لطمه مغزی اکتسابی در نظر گرفته می شود با بیماریهای عصبی مزمن همچون آلزایمر شایع هستند.
دانشمندان خاطر نشان کردند: ۶۴ درصد از حدود ۵۰ میلیون فرد مبتلا به آلزایمر تشنج را تجربه می کنند. تشنج تقریباً در ۴۰ درصد از افراد کنترل نشده و نشان دهنده نیاز فوری به درمان های جدید است و درمان های فعلی در افراد مبتلا به آلزایمر کمتر موثر هستند. اگر تشنج ها کنترل نشوند می توانند موجب لطمه مغزی و اختلال شناختی شوند.
یافته های این تحقیق در مجله JCI Insight انتشار یافته است.