چند نکته درباره سرطان تخمدان

به گزارش یسکافه هر ساله هزاران زن در سراسر جهان به سرطان تخمدان مبتلا می شوند اما از آن جایی که علایم این سرطان می تواند عمومی بوده و هیچ آزمایش استانداردی برای تشخیص آن وجود ندارد، تشخیص آن قبل از پیشرفت سرطان دشوار است.

به گزارش یسکافه به نقل از ایسنا، طبق اعلام انجمن سرطان آمریکا، سرطان تخمدان تنها در ۱۵ درصد از زنان مبتلا به آن زود و زمانی که درمان در موثرترین حالت خود صورت می گیرد، تشخیص داده می شود.

علاوه بر تشخیص سخت سرطان تخمدان، ارثی بودن آن هم مطرح است. در واقع ۱۰ درصد از سرطان های تخمدان به دنبال جهش های ژنتیکی در ژن هایی خاص به نام BRCA رخ می دهند.

آگاهی از وضعیت ژن های BRCA چه به سرطان تخمدان مبتلا باشید و چه نباشید، اهمیت دارد. برای شروع در صورتیکه مبتلا شدن به سرطان تخمدان در شما تشخیص داده نشده است، انجام آزمایش ژنتیکی که معمولا شامل یک آزمایش خون یا آزمایش بزاق است، می تواند وضعیت ژن های BRCA شما را مشخص کرده و میزان خطر مبتلا شدن به سرطان تخمدان را در شما مشخص نماید. در صورتیکه مبتلا شدن به سرطان تخمدان در شما تشخیص داده شده است، انجام آزمایش تومور که در آن یک نمونه از تومور برای جهش های ژنتیکی مورد آزمایش قرار می گیرد، می تواند به شما در راه انتخاب نوع درمان کمک نماید.

در ادامه هفت نکته درمورد سرطان تخمدان به نقل از سایت “وومنزدی” آورده شده است که باید در مورد آنها با پزشک خود مشورت کنید:

۱) سوابق خانوادگی: به پزشک خود درمورد سابقه مبتلا شدن به سرطان های تخمدان، سینه یا روده بزرگ در هر یک از بستگان درجه اول یا دوم خود اطلاع دهید. هر چه اطلاعات جزیی تری مانند سن تشخیص مبتلا شدن به این سرطان ها در بستگانتان، نتیجه آن و نتایج هر نوع آزمایش ژنتیک در گذشته به پزشک خود بدهید، بهتر است.

فراموش نکنید که بستگان مربوط به هر دو سمت پدری و مادری را در نظر بگیرید. چون که هر دوی این بستگان به یک اندازه اهمیت دارند.

۲) خطرات شما: علاوه بر سوابق خانوادگی، برخی عوامل خطر دیگری هم وجود دارد که از این میان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– سن ۶۳ سال به بالا

– شاخص توده بدنی ۳۰ به بالا

– حاملگی بعد از ۳۵ سالگی

– نداشتن تجربه حاملگی کامل

– استفاده از هورمون درمانی مبتنی بر استروژن پس از یائسگی بخصوص اگر استروژن به تنهایی و بدون مصرف پروژسترون برای ۵ تا ۱۰ سال مصرف شود

– سابقه مبتلا شدن به سرطان سینه

۳) هر گونه علایم غیر معمول و پایدار: علائمی هم چون نفخ، درد لگنی یا شکمی، سوء هاضمه یا دشواری در خوردن می تواند نشانه این باشد که در گوارش خود مشکلاتی دارید اما این علایم می تواند هم چنین نشانه مبتلا شدن به سرطان تخمدان هم باشد.

در صورتی که این علایم در شما به صورت پایدار وجود دارند، حتما به آنها توجه کنید. در صورتیکه این علایم به صورت دائم در شما وجود نداشته و به صورت ناگهانی در شما بوجود آمده و برای دو هفته به طول بینجامد، حتما باید با پزشک متخصص مشورت کرده و یک سونوگرافی لگنی انجام دهید.

۴) انجام آزمایش ژنتیک: آزمایش های ژنتیکی مانند آزمایش خون یا بزاق برای تعیین این که آیا شما جهش ژن های BRCA را به ارث برده اید یا خیر، می تواند به شما در تعیین مراحل بعدی برای کاهش خطر مبتلا شدن به سرطان تخمدان کمک نماید.

در صورتی که هم اکنون به سرطان تخمدان مبتلا هستید، وضعیت ژن های BRCA شما می تواند به گزینه های درمان یا واجد شرایط بودن آزمایش های بالینی کمک نماید. به صورت کلی پزشک یا مشاور ژنتیک یک نمونه DNA را از خون یا بزاق شما جمع آوری کرده و نتایج آنرا ظرف چند هفته اعلام می کند.

۵) انجام تست تومور: مطالعات نشان داده اند که جهش های سوماتیک BRCA در سرطان تخمدان بسیار رایج هستند. داشتن جهش BRCA به تصمیم گیری در مورد درمان و واجد شرایط بودن برای درمان های هدفمند کمک می نماید. خوشبختانه تحقیقات سرطان تخمدان به درمان های پیش رو کمک کرده است.

در صورتی که به سرطان تخمدان مبتلا هستید، تست تومور که شامل آزمایش نمونه ای از تومور است و برای دیدن این که آیا جهش در تومور وجود دارد یا خیر استفاده می شود، می تواند به اطلاع از برنامه درمانی شما کمک کرده و مناسب بودن درمان های هدفمند برای شما را تعیین کند.

۶) پیروی از عادات سالم و مناسب: طبق گفته انجمن سرطان آمریکا به صورت کلی یک شیوه زندگی ناسالم شامل عادات غذایی نامناسب و بی تحرکی می تواند خطر مبتلا شدن به سرطان را افزایش دهد. در واقع مطالعات نشان داده که زنان فعال کمتر از همتایان غیر فعال و کم تحرک خود به سرطان تخمدان مبتلا می شوند.

۷) انجام تست های غربالگری: غربالگری منظم می تواند نقش مهمی در تشخیص سریع مبتلا شدن به سرطان تخمدان ایفا کند که می تواند احتمال موفقیت درمان را به شدت افزایش دهد. گزینه های رایج مانند سونوگرافی و آزمایش های خون که پروتئین های خاص را بررسی می کنند، همیشه قابل اعتماد نیستند.

هم چنین سفارش می شود خانمهایی که جهش های ژنتیکی دارند از سن ۳۰ سالگی به بالا این غربالگری ها را انجام دهند.